Mahkumiyetin Farklı Tonu ...

Titrek bir kalem,
Uykusuz bedenimin elinde.
Yorgun düşmüş yelkovan,
Akrebi kovalarken bileğimde.

Sahur vaktini söylüyordu,
Esnerken palaskasız bir ateist.
Kimlikleri ile dosyaya kaldırılmış,
İslam adamlarının yurdunda.

Bedenim duymak istemiyordu,
Düne özlem gibi dumanı çekerken.
Acınacak halde emirlere itaat eden,
Zavallı nöbetçiler vardı yüzlerini yıkarken.

Sahursuz iftarlara oruçlu olacaktı yine
Fani bedenim.
Lehebin ellerini taşıyan, azap sesli,
Gafil, koğuşa kalk derken.

Uyuyamamıştı ki;
Kalksın cesedim.
Ruhum dünde kaldı,
Ezan duymayan cesedim.

Yusuf DUHAN / 2008